رضا اسماعیلی، شاعر آیینی، در گفت‌وگو با پایگاه خبری حوزه هنری، درباره اشعار آیینی سروده شده توسط مرحوم ابوالفضل زرویی نصرآباد، گفت: من درگذشت همکار، دوست صمیمی و گرانقدرم مرحوم ابوالفضل زوریی‌نصرآباد را خدمت خانواده و همه علاقه‌مندان به طنز و ادبیات تسلیت عرض می‌کنم. این مرد بزرگ که در حوزه ادبیات طنز فعالیت می کرد قبل از آنکه شاعر طنز باشد یک شاعر انقلابی بود. شاعر انقلابی یعنی اخلاق، معرفت، محبت به خاندان رسالت در قلم او موج می زند. ایشان در کنار شعر طنز به اشعار آیینی هم می پرداخت؛ به طوری که چندین شعر او به شدت قابل توجه و قابل تأمل است.

وی ادامه داد: مرحوم ابوالفضل زرویی نصرآباد بسیار به حضرت عباس(ع) ارادت داشت. هر زمان که باهم دیداری داشتیم فرصتی پیدا می شد که درباره اشعار آیینی، سرودن این سبک شعر و یا چنین موضوعاتی حرف بزنیم، سخنان بسیار عمیق و ژرفی من از ایشان می شنیدم. سرودن شعر برای اهل بیت(ع) را نوعی رسالت و نوعی وظیفه برای خود می‌دانست؛ به طوری که سعی می کرد در کنار طنز، در خلوت و یا حال معنوی قطعا وقت ویژه‌ای را برای سرودن اشعار آیینی اختصاص دهد.

این شاعر در ادامه با بیان اینکه طنز مرحوم نصرآباد نیز برخاسته از یک طنز اصیل و اخلاق‌مدار است، گفت: سبک طنز آقای نصرآباد بسیار به طنز کیومرث صابری فومنی نزدیک بود. همان طور که می‌دانید آقای نصرآباد در گل آقا با مرحوم کیومرث صابری فومنی کار می کرد. جنس طنز گل آقا دقیقا همان جنس طنزی است که جامعه آن را طنزی استاندارد به حساب می آورد. این عزیزان سعی می کردند در طنز تقوا داشته باشند و اخلاق را همیشه حفظ کنند. حریم طنز حریمی مهم و قابل توجه است؛ به طوری که چه مرحوم نصرآباد و چه کیومرث صابری هردو در پی انتشار طنز صریح و درست بودند و اصلا به سمت بی اخلاقی و حشو نرفتند.

رضا اسماعیلی تصریح کرد: اگر ما زندگی مرحوم زرویی نصرآباد را مرور کنیم با یک شخصیت خودساخته، کامل و انسانی وارسته مواجه هستیم؛ فردی که چشمه‌سار معرفت به دیانت و اخلاق بود. ایشان ادب را همیشه در اولویت قرار می‌داد. زمانی که شما اشعار آیینی‌اش را مرور می‌کنید درخواهید یافت که یک رد اصالتی وجود دارد که در میان همه شاعران انقلاب اسلامی قابل لمس است، وی خودش را مدیون خاندان اهل بیت(ع) می دانست و همیشه می خواست نوعی ادای دین کند. متاسفانه امروز شرایط به نحوی پیش رفته است که از فضای انقلاب و از فضای معرفت به بزرگان دین فاصله گرفته ایم. تلقی بسیاری از طنزپردازن این است که مردم را به هر قیمتی که شده بخندانند؛ در حالی که باید بر اساس یک ساختار مشخص، چارچوب اخلاقی و چنین سبک درستی کار پیش برود تا شعر اصولی سروده شود.

این شاعر درباره الگو و محور بودن مرحوم نصرآباد نیز گفت: ما باید چنین افرادی را به عنوان شاخص در شعرهای طنز، قرار دهیم. متاسفانه برای کیومرث صابری فومنی چنین مسئله ای صورت نگرفت. بحق ایشان الگویی درست و حساب شده برای طنز کشور بود که راه او را مرحوم نصرآباد ادامه داد و تا جایی پیش رفت که بسیاری او را قوی‌تر می دانستند اما متاسفانه مسیری که روزی چنین بزرگانی را به خود دیده بود امروز مسیری است که خیلی مورد استقبال شاعران قرار نمی گیرد. افرادی که وارد این عرصه شده اند در بهترین حالت ممکن در حد تقلید مانده اند؛ در حالی که باید به نحوی به طنز پرداخته شود که طنز فاخر جامعه را به سمت رشد دهد و اهداف درست و منطبق با اصول رهنمون سازد.

این شاعر در پایان گفت: من با مرحوم ابوالفضل نصرآباد روزهایی را گذراندم و خاطرات زیادی دارم. بسیاری از ایام که در حوزه هنری همدیگر را می دیدیم لبخند شیرین او انرژی مضاعفی به من می‌داد. بسیار اندوهگین و ناراحتم که عرصه طنز یکی از بهترین های خود را از دست داد و قطعا جای چنین بزرگانی به این زودی ها پر نخواهد شد.

ابوالفضل زرویی نصرآباد (متولد ۱۵ اردیبهشت ۱۳۴۸ در تهران) شاعر، پژوهشگر و طنزپرداز بود که با اسامی مستعاری همچون «ملانصرالدین»، «چغندر میرزا»، «ننه قمر»، «کلثوم ننه»، «آمیز مَمتقی»، «میرزا یحیی»، و «عَبدُل» در نشریاتی مانند نشریات مؤسسه گل آقا، همشهری، جام جم، ایرانیان، انتخاب، زن، مهر، کیهان ورزشی، بانو، جستجو، عروس و تماشاگران مشغول به فعالیت بوده است.

وی بنیان‌گذار نخستین شب شعر طنز در ایران با عنوان «در حلقه رندان»، بنیان‌گذار و دبیر نخستین جشنوارهٔ طنز دانشجویان سراسر کشور، بنیان‌گذار نخستین شب نثر طنز ایران «شب خلوت»، بنیان‌گذار و دبیر نخستین جشنوارهٔ بین‌المللی طنز ایران و طراح و آغازگر شب شعر طنز در بیش از 10 استان کشور بوده است.

پایگاه خبری حوزه هنری، 11 آذر 1397

http://sourehonar.ir/content/news/6069/